Ons gezin Poetiray bestaat uit muzikale broers en twee zussen. Muzikaliteit was altijd heel belangrijk voor ons gezin. Pa Poetiray was een bekende muzikant in het voormalig Nederlands-Indië. Met zijn band The Blue Rhythm Kings heeft hij veel opgetreden in
Seaside Soerabaja. Wij broers Poetiray, bestaande uit Ruben, Stanley†, Lionel†, Ben, Wietje† en later Jacky en Humphrey hebben een ambitieuze en strenge leermeester aan onze vader gehad. Er werd stevig gerepeteerd, totdat de blaren soms zichtbaar waren. Oefening baart kunst was hierbij het uitgangspunt. Later hebben we zeker de vruchten ervan kunnen plukken.

In 1962 hebben mijn broers en ik (13) onze familieband opgericht. Speciaal voor een optreden in het buurthuis De Pannehoef in Oosterhout. Daarna hadden wij vele zondagavonden onze optredens in Goirle. Wij speelden hoofdzakelijk instrumentale nummers. In een latere periode deed Lionel de zang. Muzikaal zat het goed in elkaar, maar wij misten een echte frontman. Pa Poetiray benaderde hiervoor een jongen die vooral opviel door zijn energieke Rock & Roll bewegingen.

Binnen no-time werd de ‘aangenomen zoon’ opgenomen in het gezin en onderging hij dezelfde strenge behandeling als de eigen kinderen. Edu Schalk was een aanwinst. Door zijn energieke persoonlijkheid en enthousiaste dans is hij van grote toegevoegde waarde geweest. Hierdoor kregen wij meer bekendheid en waren wij onderscheidend van andere bands. Het liedje “I LOVE YOU A THOUSAND WAYS” gezongen door Edu was een all-time favorite bij het publiek.

De bezetting bestond uit: Ruben (sologitaar), Ben (sologitaar), Louis (Wietje)† (gitaar), Lionel (Jacky Rain)† (basgitaar), Stanley† (drums) en Edu Schalk (zang). De groep werd enorm populair Brabant. Al snel werd in de rest van NL ook bekend dat je The Poetiray Brothers écht gezien moest hebben. Nieuwsgierig en vol enthousiasme kwam het publiek overal vandaan om de show en live performance te zien en te beleven.

De dienstplicht van Ruben maakte een eind aan The Poetiray Brothers. De band viel uiteen. Daarna ging Ruben als zanger/basgitarist naar de formatie van de Mr Showband, Exclusive en Allure.

Lionel (Jacky Rain)† ging als bassist naar één van de eerste bezettingen van countryband The Tumbleweeds uit Waalwijk. Later speelde hij bij de Peter Hill Band, The Hilltops, Nobody’s Child en Mr Showband.

Stanley† ging naar Once en New Savage. Regelmatig viel hij als sessie-drummer in bij diverse Indobands.

Louis (Wietje)† werd als zanger gevraagd door Double Diamond. Gedurende 13 jaar begeleidde dit orkest topartiesten uit de Nederlandse tv en muziekwereld. Zoals Lee Towers, Anita Meyer, Rene Froger, Maywood, de Blue Diamonds†. Louis (Wietje)† speelde met Lionel† en Ruben in verschillende formaties. Wietje† zat tot aan zijn overlijden in de Mr Showband.

Edu Schalk was inmiddels de zanger bij The Entertainers. Onze aangenomen broer, Edu, is nog steeds een publiekslieveling. Een geliefde entertainer en presentator in het circuit van Indische bijeenkomsten, Pasar Malams, festivals en andere evenementen.

HEDEN

In 2012 heb ik mijn ’50 jaar on stage’ jubileum mogen vieren. Sinds ruim 20 jaar speel ik met mijn eigen Indorock band The Java Guitars. Time Out Events heeft mij de Indisch-Molukse Artiesten Award 2013 toegekend in de categorie Inzet en Verdienste. Daarnaast heb ik op 27 december 2017 een Award mogen ontvangen voor Unieke Gitarist i.v.m. mijn bijdrage aan de Ontwikkeling van de Indorock muziek. Voor mijn 60-jarig jubileum heb ik in 2022 een Duitse Bühne Award in ontvangst mogen nemen. Dankbaar voor de eer en elke vorm van waardering, maak ik nog steeds met veel plezier muziek met de bijbehorende Indorock live-on-stage-showelementen voor een enthousiast publiek.

De huidige bezetting van The Java Guitars bestaat uit: Ben Poetiray (leadzang, sologitarist), Ben Peea (basgitarist), Rob Kuyt (drums), Henry van Helvoirt (toetsenist), Eduard Blok (zang, gitarist).

Ons repertoire bestaat uit Rock ’n Roll, Indorock, Country, Soul, Pop. Vast onderdeel tijdens het optreden is een ode aan de Tielman Brothers. Daarnaast kijk ik met groot respect en speciale dank naar onze allereerste 1e generatie nog in levende zijnde Indorockers. Woody Brunings (85) en Eddy Chatelin (80) behoren tot die oude kern mede-grondleggers van de Indorock. Zij treden nog steeds op hoog niveau op met hun formatie The Crazy Rockers.

Op 22 december 2023 heb ik de eer gehad om samen met Woody Brunings en Eddy Chatelin, 1e generatie Indorockers, Koninklijk onderscheiden te worden tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Het was een grote verrassing dat burgemeester Jan van Zanen van Den Haag het podium op kwam lopen, na afloop van onze eerste set optreden.

Na een mooie toespraak werden wij gedecoreerd. Heel bijzonder! Trots zijn wij op de toegewezen rangorde voor onze bijdrage aan Indorock en de samenleving.  

Met speciale dank aan de initiatiefnemer voor het geheel. De aanleiding was het optreden van The Crazy Rockers en The Java Guitars voor haar moeders 80e verjaardagsfeest in 2022.

De motivatie waaraan zij het geheel verbindt, is de persoonlijke link met de geschiedenis van haar eigen familie. Grotendeels herkenbaar voor velen. Naast de persoonlijke waardering voor ons, wilde zij tegelijkertijd de motivatie en inhoudelijke betekenis breder trekken:
● waardering en erkenning voor ons, als mede-grondleggers van de Indorock. De voorloper van de beatperiode in Nederland. De invloeden waardoor de start van het totale popmuziek landschap in NL een feit is geworden.
● Respect voor de 1e generatie die een nieuw bestaan opgebouwd hebben in een maatschappij van onwetendheid over de achtergrond. Waarbij de jeugd (2e generatie NL= 1e generatie Indorockers/80+ van nu) opnieuw hun draai en een aansluiting moesten vinden. Veelal kwam geborgenheid vanuit de vertrouwde thuissfeer waar gezelligheid en bijbehorende gastvrijheid én de muziek herkenbaar was.
● De reminder voor latere generaties dat de 1e en 2e generaties hebben meegewerkt aan de (weder)opbouw en het sociale stelsel van het NL van nu. Op maatschappelijk, sociaal en cultureel gebied.
● Het doorgeven van cultureel erfgoed aan latere generaties.

In de week waarin haar moeder op maandag begraven werd, ontvingen wij op vrijdag 22 december 2023 ons lintje. Het zal daarom extra gedenkwaardig blijven. Wij zijn dankbaar voor de brede profilering en het gehele initiatief. We kijken terug op een mooie warm georganiseerde, maar vooral impactvolle onderscheidende avond! 

Om kort even in te zoomen op een belangrijke periode: na ca. 350 jaar Nederlandse kolonialisatie en de Tweede Wereldoorlog met Japan, wilden de Indonesiërs hun onafhankelijkheid terug. Iedereen die verweven was met Nederland moest het land verlaten. Wie dat waren: 
• Nederlanders die daar woonden en de vele generaties die daar geboren waren. 
• De mensen van gemengd bloed: de Indische Nederlanders oftewel Indo’s, die een Europese voorouder hadden. Om voor de niet-kenners een klein verschil aan te duiden, één van de herkenningspunten is de Europese achternaam. De benaming van deze groep is dus nooit: Indonesisch of Indonesiër. Maar Indo of Indisch.
• De Molukse KNIL-militairen en hun gezinnen, die ’tijdelijk’ naar Nederland werden gestuurd. Bij aankomst en voet op NL bodem werden zij, out of the blue, massaal ontslagen.

Om een beeld van de generaties te geven. De mensen geboren rondom het jaar 1905 is die échte eerste generatie die naar Nederland vertrok. Enigszins waren zij allen nog getraumatiseerd van de Tweede Wereldoorlog met Japan. Met de daarop volgende gewelddadige Bersiap onafhankelijkheidsperiode. Zij hebben alles achter moeten laten en kwamen terecht in Nederland. Men was hier onwetend en onbekend met de geschiedenis en de nakomelingen uit het voormalig Nederlands-Indië. Tot op de laatste cent is er door het Rijk een terugbetaling gevorderd voor de overtocht, tweedehands warme kleding, huisvesting en primaire levensbehoeften. Nederland was nog herstellende van de Tweede Wereldoorlog met Duitsland. Het waren moeilijke tijden voor iedereen. Heel belangrijk om te blijven vermelden: ondanks alle ontberingen is er met gezamenlijke kracht en inspanning meegewerkt aan de wederopbouw van de Nederlandse samenleving en het sociale stelsel.

My Blue Heaven (1990). Deze bioscoopfilm van Ronald Beer geeft een goed beeld van destijds en de NL maatschappij weer. De jaren dat rijst, tahoe/tofu, kroepoek, sambal en overige producten nog helemaal niet te koop waren in de winkels. Men kende geen saté. Met Ruud de Wolff† , Edu Schalk e.a.

Rock Around The Clock (1956) met Bill Haley & His Comets. Hot or not: Jiven was dé dans!

De tienerkinderen van die eerste generatie, behoorden tot de 1e generatie Indorockers. Rock ’n Roll muziek gemaakt in Nederland met specifieke kenmerken. Doordat de Amerikaanse radiozender in voormalig Nederlands-Indië ontvangen werd, was men reeds langer bekend met Amerikaanse muziek. Dit geldt overigens ook voor de bioscoopfilms in uitgaanssteden zoals o.a. Soerabaja. Bekende songs, kwamen in die tijd namelijk vaak uit muziekfilms.

‘Geschiedenis van Nederlands-Indië is geschiedenis van heel Nederland’

NOS Nieuws•Maandag 25 oktober 2021, 22:16

In Nederland is er weinig besef van wat zich allemaal heeft afgespeeld in het voormalige Nederlands-Indië. Zowel jongere als oudere generaties weten er te weinig van af. Dat zei oud-minister Bussemaker van OCW in het radioprogramma Nieuws en Co. Vandaag is een speciale commissie geïnstalleerd die onder haar leiding de kennis van de geschiedenis van Nederlands-Indië moet versterken.

Volgens Bussemaker is het Indische erfgoed lang en ver weg geweest. “Dat heeft alles met de Tweede Wereldoorlog te maken. Mensen dachten: wat hier gebeurd is, is erger dan wat daar gebeurde.” Maar ze wijt het kennisgebrek ook aan het kolonialisme. “De onafhankelijkheid van Indonesië kent de nodige zwarte bladzijden voor Nederland. Die koloniale geschiedenis maakt het lastig om er over te praten”, zegt ze.

Daarom heeft het kabinet vorig jaar ruim 20 miljoen euro beschikbaar gesteld om onder meer het Indische erfgoed zichtbaarder te maken. Volgens Bussemaker is er ook veel historisch materiaal beschikbaar, maar is dat voor veel mensen slecht vindbaar.

De commissie stelt zich dan ook ten doel om dat materiaal bijeen te brengen en op een aantrekkelijke manier te presenteren aan een groter publiek. “De geschiedenis van Nederlands-Indië is de geschiedenis van heel Nederland”, aldus Bussemaker.

Een deel van het geld gaat naar het nieuwe museum Sophiahof in Den Haag en naar de Tong Tong Fair, het grote Indische festival in dezelfde stad. Ook wordt er geld uitgetrokken voor de ontwikkeling van een virtueel Indisch monument. Daarnaast is het de bedoeling dat er meer aandacht komt op scholen.

Op die manier wil het demissionaire kabinet een extra impuls geven aan de collectieve erkenning van de Indische gemeenschap. Staatssecretaris Blokhuis heeft daarover eerder gesprekken gevoerd met mensen uit de Indische gemeenschap van verschillende generaties. Zij gaven aan dat ze het belangrijk vinden dat de kennis over de geschiedenis van Nederlands-Indië prioriteit krijgt.